Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Jest to budowla orientowana, trójnawowa, z
prostokątnie zamkniętym prezbiterium oraz z wieżą na osi fasady
zachodniej i kaplicą przy ścianie północnej nawy. We wnętrzu kościoła
sklepienia i filary zdobione są dekoracjami stiukowymi. Ołtarz główny,
późnobarokowy, z naturalnej wielkości figurami śś. Piotra i Pawła
pochodzi z XVIII wieku, a przebudowany został w drugiej połowie XIX
wieku. Oprócz tego w kościele można zobaczyć dwa piękne krucyfiksy:
XVII-wieczny w kruchcie pod wieżą i XVIII-wieczny na zewnętrznej ścianie
wschodniej prezbiterium. W przejściu z nawy do prezbiterium znajduje
się marmurowa chrzcielnica z metalową pokrywą z 1613 roku. Na zachodniej
ścianie nawy i południowym filarze widoczne są wmurowane w ściany,
marmurowe epitafia. Najstarsze z nich to epitafium z czarnego marmuru,
poświęcone księdzu Hieronimowi Russockiemu - z 1681 roku, pozostałe
pochodzą z XIX wieku. Ponadto w kościele przechowywane są trzy
podominikańskie obrazy z XVIII wieku: Matki Bożej Różańcowej, św. Jacka i
św. Dominika, feretron i ornaty - również z XVIII wieku oraz zabytkowe
kielichy mszalne. W miejscu, w którym dziś znajduje się kościół WNMP,
przypuszczalnie już w XII wieku istniał drewniany kościół parafialny,
który spłonął podczas najazdu tatarskiego. Niszczony kolejnymi pożarami,
wielokrotnie przebudowywany kościół, swoją finalną formę uzyskał w 1881
roku - po ostatniej odbudowie.